Monday, June 28, 2010

මම වැරදිද.....?



ආදරය කියන්නෙ පරිත්‍යාගයක්, කෙනෙක් තවත් කෙනෙකුගේ සතුට වෙනුවෙන් කරන කැපකිරීමක් වගේ නොයෙකුත් අර්ථ දැක්වීම් ආදරයට දෙන්න පුලුවන්. නමුත් ඇත්තටම ආදරේ කරනවා කියන්නෙ කුමක්ද? මේ මගේ හිතේ සෑහෙන කාලයක් තිස්සෙ වද දෙන ප්‍රශ්නයක්. මගේ පැරණි ලිපියකට ප්‍රතිචාරයක් ලෙස අපේ පිස්සා ද ඇතුලුව කීප දෙනෙකුම මට කියා ඇති දෙයක් තමයි උඹ හරියට ආදරේ කරල නෑ කියන එක. මේක අද ලියන්න හිතුනෙ අදත් මගේ කාර්යාලයේ හිතවතියක් මේ කතාවම කියපු නිසයි.
මේකයි කතාව

ඇය - ‍ඔයාට ගර්ල් ෆ්‍රෙන්ඩ් කෙනෙක් ඉඳලම නැද්ද ?
මම - හිටියා
ඇය - ඉතින් මොකද උනේ?
මම - එයාගෙ අම්මලාට එයාව ඉක්මනට බන්දලා දෙන්න ඕන උනා. අපේ ගෙදරිනුත් ප්‍රශ්න තිබුන නිසා මම එයාව අතැරියා.......
ඇය - ඔයා ඇත්තටම ආදරේ කරන්න නැතුව ඇති නැත්නම් කොහොමද එකපාරටම අමතක කරන්නෙ?

මම එතනින් එහාට උත්තර දෙන්න ගියේ නෑ. මොකද එහෙම උනා නම් දිග කතාවක් කියන්න වෙන නිසා. නමුත් හැමෝටම ප්‍රශ්නයක් වෙලා තියෙන දේට අද උත්තරයක් දෙන්න හිතුනා. මේ පිලිබඳව ඉතා කුඩා සටහනක් කලකට පෙර පලවූ බ්ලොග් ලිපියක ප්‍රතිචාරයක් ලෙස පල කල අතර මේ ලිපියෙ එන ඇතැම් දේ මම කෙනෙකුට කියන පලමු වෙනි වතාව මෙය වේ. මම දන්න විදියට මම ඇයව අතෑරීමට හේතුව ඇයවත් දන්නෙ නෑ. ඒක නිසා ඇය අදටත් මට වෛර කරනවා ඇති ඇයව රැවටුවා යයි සිතාගෙන.ඒ කාලයේ මා සමග එකම කාර්යාලයේ සේවය කල ඇගේත් මගේත් සම්බන්ධයට ඇගේ දෙමාපියන්ගේ කැමැත්ත ඉතා අසීරුවෙන් ලබා ගත්තත් මාගේ දෙමාපියන් එතරම් ඉක්මනින් කැමති කරවා ගත නොහැකි විය. ඒ අතරම ඇගේ දෙමාපියන් හට ඇයව කා හට හෝ ඉක්මනින් විවාහ කර දී ඇගෙන් නිදහස් වීමට අවශ්‍ය වුනු අතර ඊට ප්‍රධානම බාධාව මා විය. මේ කාලයේදී මා රැකියාවෙන්ද ඉවත්ව සිටි අතර මාගේ දෙමාපියන්ගේ කැමැත්ත මත හෝ ඇයව විවාහ කර ගැනීමට තරම් මානසිකත්වයක්ද මා හට නොවීය. මේ අතරතුර කාලයේදීම සිදුවූ මාගේ සොයුරියගේ විවාහයත් එම විවාහය දෙමාපියන්ගේ අකැමැත්ත මත සිදුවීමත් හේතුවෙන් තවත් පැත්තකින් මා හට දෙමාපියන් ගැන තිබූ වගකීම ද දෙගුන තෙගුන විය. මේ කාලය තුල ඇයට ඇයගේ දෙමාපියන් ගෙන ආ විවාහ යෝජනා සහ විවාහ වීම සඳහා ඇයගේ නිවසින් එල්ලවන දැවැන්ත පීඩනයත් මා කෙරෙහි ඇති ආදරයත් අතර ඇය ගිරයට අහු වූ පුවක් ගෙඩියක් මෙන් දුක් විඳින්නට විය. තම දරුවන් වෙනුවෙන් තම ජිවිතයේ සුන්දරම කාලය කැප කල මාපිය යුවලකගේ එක් දරුවෙක් ඔවුන්ගේ සිහින බිඳ දැමු පසු මටත් මාගේ සතුට වෙනුවෙන් ඔවුන්ගේ සිත් බිඳවිය හැකිද?? එසේම හිමි වේ යැයි කිසිසේත්ම සිතා ගත නොහැකි දෙමාපියන්ගේ ආශීර්වාදය කවදා හෝ ලැබෙන තුරු ඇයට විඳවමින් හිඳින්නට අරින්නද?
මා දන්නා තරමින් මා ඇයව අතැර ටික කලකින්ම ඇය කිසිවකු සමග විවාහ වී මේ වන විට දරුවන්ද ලබා සාර්ථක යුග දිවියක් ගත කරයි. ඇත්තටම මා ඇයව අතෑරීම තුලින් මා බලාපොරොත්තු වූ ඇයගේ සතුට ඇයට දැන් ලැබී ඇත. විවාහයත් සමග දෙමාපියන් හා විරසක වු මාගේ සොයුරියටද දැන් දෙමාපිය ආශීර්වාදය ලැබී ඇත. කාලයත් සමගම ඔත්පලව තිබූ මා දෙමාපියන්ගේ සිත් ද දැන් නිට්ටාවටම සුවපත් වූ බවක් පෙනේ. ඉතින් මා ඒ අවස්ථාවේ ගත් තීරණය වැරදිද? මම ඇත්තටම ආදරේ කරලා නැද්ද??? ඇයි මගෙන් මේ ප්‍රශ්නෙ අහන අය උඹ එයාව අතැරියද නැත්නම් අමතක කලාද කියල නාහන්නෙ? එහෙම ඇහුවොත් මට බය නැතුව දෙන්න උත්තරයක් තියෙනවා. ඒ තමයි මම ඇයව අතැරියාට ඇය තාමත් මගේ මතකයේ සිටින බව.......

Monday, June 7, 2010

නිරතුරු මම ඔබ ගැනම සිතන්නෙමි.........!

නිරතුරු මම ඔබ ගැනම සිතන්නෙමි
එනමුදු එය වරදක් බව දන්නෙමි
පෙම් නොකරන්නට සිතුවද ඔබ වෙත
සෙනෙහස ලියලයි නොදැනිම හද මැද

මදහස දුන්නද දකින වෙලේ
ඔබ මෙහි එන බව සිතිය නොහේ
කලයුතු කිසිවක් හිතට නොයේ
මගෙ සිතිවිලි එක තැනක නොවේ

නිරතුරු මම ඔබ ....../

දෙදනා සැනසුම ලැබිය යුතුයි
දිවි ඇති තුරු ලඟ සිටිය යුතුයි
අප එක සෙවනක විසිය යුතුයි
නැත නැත අප එක් නොවිය යුතුයි

නිරතුරු මම ඔබ ....../

පැරණි ගීත වලට ආස කරන අයට නම් මේ සිංදුව මතක ඇති. මිල්ටන් මල්ලවආරච්චිගෙ මම ආසම හදවතට දැනෙ‍න ගීත වලින් එකක්.

මෙතනින් බාගෙන අහන්න

Grab this Widget ~ Blogger Accessories