හප්පා යාන්තම් ඇති දවස් 16කට පස්සෙ නිවාඩුවක් ගත්ත. හැම අවුරුද්දෙම මේ කාලෙට මේ වගේ තමයි. සංචාරකයො වැඩිපුර එන්නෙ මේ කාලෙටනෙ. සාමාන්‍යයෙන් අවුරුද්දෙ නොවැම්බර් ඉදන් ඊලග අවුරුද්දෙ මැයි විතර වෙනකම් සංචාරකයො වැඩිපුර එනවා. ඊට පස්සෙ නුවර පෙරහැර කාලෙට ටිකක් වැඩිපුර එනවා. ඒ අතරතුර ඉතින් වාරකන් තමයි. ඉතින් සංචාරකයො එන කාලෙට ෆුල් බිසී. දත් කීයක් කියල ගලවන්නද? හික්.. හික්... හැබැයි කවුරු මොනවා කිව්වත් දැන් සංචාරකයන්ගෙ පැමිණීමෙ අඩුවක් තියෙනවා. එන අයගෙ අතෙත් ඉස්සර වගේ මුදල් නෑ. නමුත් මේකට හේතුව යුද්ධය නම් නෙවෙයි. මම හිතන්නෙ ලෝකෙම මුහුණ දීලා ඉන්න ආර්ථික පසුබෑම වෙන්න ඕන.
ඊයෙ නුවර යන්න වුනා එහෙ සර්වර් එකේ ප්‍රශ්නයක් වෙලා. යනකොට ගිය වාහනේ හදිසියෙම මඩකලපුවෙ යන්න වුනා අපේ මුස්ලිම් සගයෙක්ගෙ අම්මා අන්තරා වෙලා. ගෙදර අම්මා විතරක් නිසා මම වාහනේ මඩකලපු යවලා බස් එකේ එන්නම් කියලා 3.30ට විතර ආවා ටවුමට. මල කෙලියයි බස් නෑ. ස්ට්‍රයික් එකක්ලු. නුවර ඉදලා එන නගරාන්තර දුම්රියත් 3.00ට පිටත් වෙනවනෙ. අපරාදෙ මඩකලපු ගියානම් හොදයි දැන් කෙහොමත් නුවර නවතින්න වෙනවනෙ කියල හිත හිත ඇවිදගෙන දුම්රියපල ලගට ආවම කවුද කියනව ඇහුනා ඉන්ටර්සිටිය අද ලේට් කියලා. මාත් නිකමට ඇතුලට ගිහින් බැලුවා. මරේ මරු ඇත්තටම ඉන්ටර්සිටිය තියෙනවා. මාත් ඉතින් ඉක්මනට ටිකට් එකක් අරන් දුම්රියට ගොඩ වුනා. අවුරුදු තුනකට පස්සෙ බස් එකක යන්න තිබුනු චාන්ස් එක නැති උනාට ඊට වඩා හොද චාන්ස් එකක් ලැබුනනෙ.
දුම්රියෙ ගමන ඇත්තටම හරිම සුන්දරයි. සුන්දර දර්ශන බොහොමයක් දැක්කත් කැමරාව අතේ නොතිබුන නිසා ඒ ලස්සන බෙදා ගන්න ක්‍රමයක් නම් නැතිඋනා. ඒ එනකොට දැකපු එක දර්ශනයක් මට මගේ පොඩිකාලෙ මතක් කලා. දුම්රිය වෙල් යායක් මැදින් එන වෙලාවක ( ප්‍රදේශය නම් දන්නෙ නෑ ) ඒ අසල ලිදක දිය නාමින් හිටපු පුද්ගලයෙක් බොහොම සන්තෝසෙන් අපිට අත වැනුවා. මට මතක් උනා මම බන්ඩාරවෙල හිටපු කාලෙ tourist බස් එකක් දැක්කාම අපිත් ඒ වගේ අත වනපු හැටි. ඒ කාලෙ නම් පොඩි ලමයි අත වනන කොට සංචාරකයො ටොෆි චොකලට් එහෙම දීල යනවා. කොහොම කොහොම හරි 6.30 වගේ වෙනකොට කොටුවෙන් බැහැල රෝද තුනක නැගල ගෙදර ගියා. කාලා නිදාගත්තු පාර අද හවස 4.00 වෙනකන් හිතේ හැටියට නිදා ගත්තා.
මේ දාලා තියෙන්නෙ නුවර පැත්තෙ මලක් එහෙම නෙවෙයි මේ අපේ වත්තෙ පිපුණු එකක්. කියන්නෙ නම් ගොඩ මානෙල් කියලා. ලස්සන වගේම තමයි සුවදත්.
ඊයෙ නුවර යන්න වුනා එහෙ සර්වර් එකේ ප්‍රශ්නයක් වෙලා. යනකොට ගිය වාහනේ හදිසියෙම මඩකලපුවෙ යන්න වුනා අපේ මුස්ලිම් සගයෙක්ගෙ අම්මා අන්තරා වෙලා. ගෙදර අම්මා විතරක් නිසා මම වාහනේ මඩකලපු යවලා බස් එකේ එන්නම් කියලා 3.30ට විතර ආවා ටවුමට. මල කෙලියයි බස් නෑ. ස්ට්‍රයික් එකක්ලු. නුවර ඉදලා එන නගරාන්තර දුම්රියත් 3.00ට පිටත් වෙනවනෙ. අපරාදෙ මඩකලපු ගියානම් හොදයි දැන් කෙහොමත් නුවර නවතින්න වෙනවනෙ කියල හිත හිත ඇවිදගෙන දුම්රියපල ලගට ආවම කවුද කියනව ඇහුනා ඉන්ටර්සිටිය අද ලේට් කියලා. මාත් නිකමට ඇතුලට ගිහින් බැලුවා. මරේ මරු ඇත්තටම ඉන්ටර්සිටිය තියෙනවා. මාත් ඉතින් ඉක්මනට ටිකට් එකක් අරන් දුම්රියට ගොඩ වුනා. අවුරුදු තුනකට පස්සෙ බස් එකක යන්න තිබුනු චාන්ස් එක නැති උනාට ඊට වඩා හොද චාන්ස් එකක් ලැබුනනෙ.
දුම්රියෙ ගමන ඇත්තටම හරිම සුන්දරයි. සුන්දර දර්ශන බොහොමයක් දැක්කත් කැමරාව අතේ නොතිබුන නිසා ඒ ලස්සන බෙදා ගන්න ක්‍රමයක් නම් නැතිඋනා. ඒ එනකොට දැකපු එක දර්ශනයක් මට මගේ පොඩිකාලෙ මතක් කලා. දුම්රිය වෙල් යායක් මැදින් එන වෙලාවක ( ප්‍රදේශය නම් දන්නෙ නෑ ) ඒ අසල ලිදක දිය නාමින් හිටපු පුද්ගලයෙක් බොහොම සන්තෝසෙන් අපිට අත වැනුවා. මට මතක් උනා මම බන්ඩාරවෙල හිටපු කාලෙ tourist බස් එකක් දැක්කාම අපිත් ඒ වගේ අත වනපු හැටි. ඒ කාලෙ නම් පොඩි ලමයි අත වනන කොට සංචාරකයො ටොෆි චොකලට් එහෙම දීල යනවා. කොහොම කොහොම හරි 6.30 වගේ වෙනකොට කොටුවෙන් බැහැල රෝද තුනක නැගල ගෙදර ගියා. කාලා නිදාගත්තු පාර අද හවස 4.00 වෙනකන් හිතේ හැටියට නිදා ගත්තා.
මේ දාලා තියෙන්නෙ නුවර පැත්තෙ මලක් එහෙම නෙවෙයි මේ අපේ වත්තෙ පිපුණු එකක්. කියන්නෙ නම් ගොඩ මානෙල් කියලා. ලස්සන වගේම තමයි සුවදත්.
අපෝ.. දැන් ලංකාවට එන අය ගැන නම් කථා කරලා වැඩක් නෑ.. බාගෙට බාගයක් එන්නේ පුළුවන් නම් මෙහෙන් සල්ලි ටිකක් අරන් යන්න බලාගෙන..
නිවාඩු ගත්ත එක නම් හොදයි. මාත් ගිය සතියේ නිවාඩු 2ක් ගත්තා. හැබැයි ගෙදර ඉන්න බැරි උනා.